Für Altsprachler

Ad Ludovici gaudium

Wao wäören de Härns met de lila Striepen?

Wann Ji düör de „Goldene Pracht“ gaohn sind, leiwe metmönsterske Fröndinnen un Frönde van Kunst un Kultur, dann häbt Ji wisse auk de Reliquiar-Büste van Sünte Plechelmus seihn. Düssen Schatt uut Sülwer un Gold hät de Plechelmus–Basilika in Oldenzaal to de internationale Uutstellung bistüert. Plechelmus, Benediktiner uut Northumberland, kamm in’t 8. Jaohrhunnert äs Missionar auk in dat Land an Maas un Ijssel in use Naoberschop. Siet 954 geldt he in de katholske Kiärke äs hillig.
Em to Ähren giff’t in Oldenzaal alle Jaohre an den 17. Juli ’ne graute Proßjoon, wao auk dat Reliquiar met siene Gebeenten düör de Straoten druogen wärd. Jüst vüör ene Wiäke nu, an den 21. April, was de Plechelmus–Kiärkenchor, akraot säggt de rund diärtig Köppe starke Choralschola met iähren Dirigenten Guus Goorhuis un den Rector basilicae Bernard Reerink hier in Mönster to Gast in Sünte Petri, de Schoolkiärke van’t Paulinum, dat äöllste Gymnasium in Düütskland, van Karl den Grauten in dat Jaohr 797 äs Latinschole för de Domklerikers gründt.

De Mannslüü uut Oldenzaal sungen de aolle latinske Plechelmus–Vesper, de 2004 in iähre uut Handschriften rekonstrueerte Version dat iärste Maol nao 400 Jaohre wier to häören was. Et was en Konzert un Guodsdenst togliek, un de gregoriaanske Choral häörde sick so an, äs daien em Münke uut’t Middelaoller singen. De Naobers uut Oldenzaal haren et würklick drup, äs m’ vandage so sägg, un m’ konn baolle richtig frumm wäern.

Rund füftig andächtige Tohäörers wäören in de Petrikiärke, aower met Uutnahme van Paoter Reerink was dr kienen Geistlicken to seihn. Här et de Kiärke van Mönster, ansunners dat Hauge Domkapitel, nich anstaohn, de Gäste uut de Nederlande, use Naobers, to düssen Anlaot en Willkuommen to säggen un deeltoniёhmen an de schöne latinske Vesper–Liturgie? Wann et weinigstens en paar west wäören!

Düör den LWL, düör dat Uutstellungsprogramm, düör de „kirchensite“ van’t Bistum in’t Internet un auk düör de Dagespresse was de Sake lange noog bekannt, un dat Aobendgebätt mott m’ jä nich pattu up de Beddekante doon. Düch mi.

Nuntii Westphalienses, hodie